Friday, September 9, 2011

4th ISCEE: 10th Anniversary

In mogheye saal ke mishe, akhbar, radio va television hame rage be ye mozoo harf mizanan: 11 e September 2011, vaghti ke oon ettefagh baraye borj haye 2 gholoo rokh dad. Emsaal ke saale dahome in hadese hast inja yejooori be halate yaad bood sheddate in akhbar bishtar az ghabl hast va taghriban har kanali ye barnameye vije dare rage be in mozoo neshoon mide. Dar natije, emkane inke in mogheye saal az zehne adama bere biroon kheili sakhte.


Baraye man va 60, 70 nafar dige, in mogheye saal ama yaad avare khateraate digeyi hast. Kesayie ke blog e mano mikhoonan midoonan ke man hamishe in mogheye saal rage be in conference e lanati ke 10 saal pish anjamesh dadim harf mizanam. Conferenci ke baraye khodesh harekate kheili bozorgi bood va hanoozam ke hanooze vaghti amaresho bache ha migan ke dar oon hsarayet va ba oon vaze pooli va tedad adamaye komak dahande, cheghadr in conferece dar abaade bozorgi bargozar shod, man kaf mikonam.


Jodaye az khode conference, doosti ha va khatere hayi ke shekl gereft hanoozam ke hanooze dar zehne man ye halate nostalgic ijad mikone. momkene emrooz hamoon adamaro bebinam va harfe ziadi baraye goftan beheshoon nadashte basham, ama be soorate khande dari az inke oona ham anasore tashkil dahande chenin ettefaghi boodan, azashoon kheili moteshakkeram. 


In rooza bejoz hamin dorane alan ke dar avghe zamane bargozarie khode conference bood, ziad be in barname fekr nemikonam. Ghablan ke bishtar tanha boodam inja forsate bishtari dashtam ke behesh fekr konam. ye moghe hayi az inke inkaro anjam dadam kheili asabani mishodam ye moghe hayi ham kheili baram ettefaghe shirini mahsoob mishod. Dar majmoo mitoonam begam ke khoob ya bad, yeki az behtarin karayi bood ke dar zendegie bi khasiate yeknavakhtam anjam dadam. 


Yeki az chizaye jalebi ke az conference nasibam shod, doosti hash bood. Kheili az doosti ha jahaye dige shekl migiran va ye mogheyi sare ye kari ham az bein miran. Ama jalebie in conference in bood ke aval hame chi az hamkari ha shoroo shod. Bache ha hamdigaro dar toole kar didan va shenakhtan va baadesh tasmim gereftan ke oon ertebate kari ro tabdil be ye doosti bokonan. Doosti hayi ke hatta emrooz ham hamchenan baaghi hastan va kheili hashoon tabdil be be ertebate behtari mesle zano shohari shodan. 


Mitoonam be jorat begam bar akse tasavvore kheili az doro vari ham, man aslan adame ejtemayi nistam va kheili ettefaghan gooshe gir va motevari az jam hastam. In vaziat dorane daneshgah ham vojood dasht va age esrar va pa fesharie chandi az doostane khoobam mesle Amirhossein, Ehsan va baghie nabood, man mesle doreye dabirestan, hich vaght az daneshgah bishtar az yeki 2 doost peida nemikardam. 


Doreye nostalgice kheili khoobie. Tooye in dore nakhod agah be fekre kheili az doostam mioftam, che oonayi ke az too daneshgah shenakhtam che oonayi ke az tooye kooche oomadan be in marasem va komak kardan. Doostani mesle Majid, Nima, Amirhossein, Ehsan, Behzad ha, Saber, Ramyar, Takami, Javad, Kamyar, Zahra ha, Khorshid, Mahsa ha, Azadeh, Niloofar, .... . Alan ke ino minevisam ye dafe yaade yeki dige az bache haye conference oftadam ke be Amirhossein Rezayi dar omoore maali komak mikard, Meisam Nasiri. Roohesh shad! Bavaram nemishe hanooz ke 2 saal pish ba oon vaziate bad az beine maha raft! Yadame yek rooz maha too otageh sodoore cart ghaat zade boodim az sheddate kar va aghab boodim ke Amirhoseein Meisam ro baraye komak avord be otaghe ma ... Ajab doreyi bood. Hich vaght oon shab ro yadam nemire ke kafe raah roye fanni khabidim va sobh tamame poshtemoon kerekht shode bood. 


Omidvaram hamatoon har ja hastin aval az hame salem va baadesh shaad va khoshbakht bashin:)







این موقهٔ سال که می‌شه، اخبار، رادیو و تلویزیون همه راجع به یه موضوع حرف میزنن: ۱۱ِ سپتامبر ۲۰۱۱، وقتی‌ که اون اتفاق برای برج‌های ۲ قلو رخ داد. امسال که سال دهم این حادثه هست اینجا یجوری به حالت یاد بود شدت این اخبار بیشتر از قبل هست و تقریبا هر کانالی یه برنامهٔ ویژه داره راجع به این موضوع نشون میده. در نتیجه، امکان اینکه این موقهٔ سال از ذهن آدما بره بیرون خیلی‌ سخته.

برای من و ۶۰، ۷۰ نفر دیگه، این موقهٔ سال اما یاد آور خاطرات دیگیی‌ هست. کسی که بلاگِ منو می‌خونن میدونن که من همیشه این موقهٔ سال راجع به این کنفرانسِ لعنتی که ۱۰ سال پیش انجامش دادیم حرف میزنم. کنفرانسی که برای خودش حرکت خیلی‌ بزرگی‌ بود و هنوز‌م که هنوزه وقتی‌ آمارشو بچه‌ها میگن که در اون هسریت و با اون وضع پولی‌ و تعداد عدمی‌ کمک دهند، چقدر این کنفرک در ابعاد بزرگی‌ برگزار شد، من کاف می‌کنم.

جدی از خود کنفرانس، دوستی‌‌ها و خاطره‌هایی‌ که شکل گرفت هنوز‌م که هنوزه در ذهن من یه حالت نوستالژیک ایجاد می‌کنه. ممکن امروز همون آدمارو ببینم و حرف زیادی برای گفتن بهشون نداشته باشم، اما به صورت خواند داری از اینکه اونا هم عناصر تشکیل دهند چنین اتفاقی بودن، ازشون خیلی‌ متشکرم. 

این روزا بجز همین دوران الان که در اوق زمان برگزاری خود کنفرانس بود، زیاد به این برنامه فکر نمیکنم. قبلان که بیشتر تنها بودم اینجا فرصت بیشتری داشتم که بهش فکر کنم. یه موقع‌هایی‌ از اینکه اینکارو انجام دادم خیلی‌ عصبانی‌ میشودم یه موقع‌هایی‌ هم خیلی‌ برام اتفاق شیرینی‌ محسوب میشد. در مجموع می‌تونم بگم که خوب یا بد، یکی‌ از بهترین کرایی بود که در زندگی‌ بی‌ خاصیت یکنواختم انجام دادم. 

یکی‌ از چیزی جالبی‌ که از کنفرانس نصیبم شد، دوستی‌ هاش بود. خیلی‌ از دوستی‌‌ها جاهای دیگه شکل میگیرن و یه موقعیی‌ سر یه کاری هم از بین می‌رن. اما جالبیه این کنفرانس این بود که اول همه چی‌ از همکاری‌ها شروع شد. بچه‌ها همدیگرو در طول کار دیدن و شناختن و بادش تصمیم گرفتن که اون ارتباط کاری رو تبدیل به یه دوستی‌ بکنن. دوستی‌‌هایی‌ که حتا امروز هم همچنان باقی‌ هستن و خیلی‌‌هاشون تبدیل به به ارتباط بهتری مثل زانو شوهری شدن. 

می‌تونم به جرات بگم بر عکس تصوّر خیلی‌ از دورو واری هم، من اصلا آدم اجتمایی‌ نیستم و خیلی‌ اتفاقا گوش گیر و متواری از جم هستم. این وضعیت دوران دانشگاه هم وجود داشت و اگه اصرار و پا فشاری چندی از دوستان خوبم مثل امیرحسین، احسان و بقیه نبود، من مثل دورهٔ دبیرستان، هیچ وقت از دانشگاه بیشتر از یکی‌ ۲ دوست پیدا نمیکردم. 

دورهٔ نستلگیک خیلی‌ خوبیه. توی این در ناخود آگاه به فکر خیلی‌ از دوستم میفتم، چه اونایی که از تو دانشگاه شناختم چه اونایی که از توی کوچه اومدن به این مراسم و کمک کردن. دوستانی مثل مجید، نیما، امیرحسین، احسان، بهزاد ها، صبر، رمیر، تاکامی، جواد، کامیار، زهرا ها، خورشید، محسا ها، آزاده، نیلوفر، .... . الان که اینو مینویسم یه دفعه یاد یکی‌ دیگه از بچه‌های کنفرانس افتادم که به امیرحسین رضائی در امور مالی‌ کمک میکرد، میسم نصیری. روحش شاد! باورم نمی‌شه هنوز که ۲ سال پیش با اون وضعیت بد از بین ماها رفت! یادمه یک روز ماها تو اتاق صدور کارت قاطع زده بودیم از شدت کار و عقب بودیم که امیرحسیین میسم رو برای کمک آورد به اتاق ما ... عجب دوره‌ای بود. هیچ وقت اون شب رو یادم نمیره که کافه راه روی فنی خوابیدیم و صبح تمام پشتمون کرخت شده بود. 

امیدوارم همتون هر جا هستین اول از همه سالم و بادش شاد و خوشبخت باشین:)