Friday, July 13, 2012

ye baare dige

Khob baz ye forsati pish oomad ke beram Iran o khoonevade va doostano bebinam. Adam az in mosaferat ha sir nemishe. Goo inke oonja ke hasti kheili rooza hoselat sar mire va be khodet fosh midi ke inja ke kari nadari va baghie hame mashghoolano to dari vel migardi ama ye chizi too dele adam hast ke migi in alan normal e toe va baghiash ye khaabe. Chizi ke baraye khodam jalebe ke hanoozam ke hanooze baad az 2,3 baari ke raftamo oomadam, hanooz in raft o amad ha baram normal tar nashodan. Na tanha mogheye bargasht tarke khoonevade va doostan baram aaddi nashode balke barkas engar har dafe ke inkaro tekrar mikonam, ba sakhtie bishtari hamrah hast. Engar ye chizi too delam mige ke nist hame chi dare be enteha nazdik mishe, man dobare daram ye forsate digaro baraye boodan ba ina az dast midam. va in kheili azaram mide. 


bache ha migan in hess ha tabiyie va adaat mikoni kam kam. Ama baraye khodam jalebe ke che joorie hanooz baad az 8 saal natoonestam adat konam. Baraye khodam soal hast ke chera baad az 8 saal invar hanooz chizi peida nakardam ke baes beshe man ro moteghaed kone ke invar jaye moondane va mitoonam bemoonam. Albate ino raast migan ke gozashte zaman hame chizo dorost mikone choon yadam hast roozi ke az invar savare havapeima shodam be khodam hey tooye havapeima migoftam 3 hafte mirio tamoom mishe va bar migardi. Ama asari ke 5,6 hafte oonja moondan mizare, shayad 2 saal inja moondan nemizare. Jalebe kheili jalebe. 


Be har hal in posto daram mizaram ke yaad avari bashe baraye khodam ke hanooz baad az yek hafte ghabool nakardam ke bargashtam va hamchenan daram pa feshari mikonam ke oonvaram. ta bebinam in ta key davoom miare. Az hamin jaa baz az hameye oon doostaye khoobam ke iran ba karam va zahmatam bicharashoon kardam tashakkor mikonam. Khodeshoon midoonan kian va khodeshoon midoonan ke cheghadr baraye man aziz hastan.



خوب باز یه فرصتی پیش اومد که برم ایران و خانواده و دوستان‌و ببینم. عدم از این مسافرت‌ها سیر نمی‌شه. گوی اینکه اونجا که هستی‌ خیلی‌ روزا حوصلت سر میره و به خودت فش میدی که اینجا که کاری نداری و بقیه همه مشقولنو تو داری ولن میگردی اما یه چیزی تو دل عدم هست که میگی‌ این الان نرمالِ توئه و بقیه‌اش یه خواب. چیزی که برای خودم جالبه که هنوز‌م که هنوز بعد از ۲،۳ باری که رفتمو اومدم، هنوز این رفت و آمد‌ها برام نرمال تر نشدن. نه تنها موقهٔ برگشت ترک خانواده و دوستان برام عادی نشده بلکه برعکس انگار هر دفعه که اینکارو تکرار می‌کنم، با سختیه بیشتری همراه هست. انگار یه چیزی تو دلم میگه که نیست همه چی‌ داره به انتها نزدیک می‌شه، من دوباره دارم یه فرصت دیگرو برای بودن با اینا از دست میدم. و این خیلی‌ آزارم میده. 

بچه‌ها میگن این حسّ‌ها طبیعی و دات میکنی‌ کم کم. اما برای خودم جالبه که چه جوریه هنوز بعد از ۸ سال نتونستم عادت کنم. برای خودم سوال هست که چرا بعد از ۸ سال اینور هنوز چیزی پیدا نکردم که باعث بشه من رو متقاعد کنه که اینور جای موندن و می‌تونم بمونم. البته اینو راست میگن که گذشته زمان همه چیزو درست می‌کنه چون یادم هست روزی که از اینور سوار هواپیما شدم به خودم هی‌ توی هواپیما می‌گفتم ۳ هفته میریو تموم می‌شه و بر میگردی. اما آثاری که ۵،۶ هفته اونجا موندن میذاره، شاید ۲ سال اینجا موندن نمیذاره. جالبه خیلی‌ جالبه. 

به هر حل این پستو دارم میزارم که یاد آوری باشه برای خودم که هنوز بعد از یک هفته قبول نکردم که برگشتم و همچنان دارم پا فشاری می‌کنم که اونورم. تا ببینم این تا کی‌ دووم میاره. از همین جاا باز از همهٔ اون دوستی‌ خوبم که ایران با کارم و زحمتم بیچارشون کردم تشکر می‌کنم. خودشون میدونن کیان و خودشون میدونن که چقدر برای من عزیز هستن.


Sunday, March 18, 2012

Agha baraye har ki hanooz be inja gahgodari sar mizane:


!!!   Sale No Mobarak   !!!


Ishallah ke saali bashe hamrah ba salamati, khoobi, movafaghiat, va zendegie aroom va ziba baraye hamatoon:)


Tuesday, January 3, 2012

Avalin blog az iphone!!!!!!

Ye test bezanim bebinim che sheklie;)