Whatever goes around comes around

Ye ettefaghe jaleb dare too zendegim miofte. Ye mogheyi too zendegit hast ke hanooz javooni, bacheyi va kholase kolli baraye khodet hadafo arezoo dari. Hey be khodet migi age bozorg besham inkaro mikonam oonkaro mikonam. Baraye man in arezoo ha va hadaf ha avalesh dar ghalebe music tarif mishod. Taghriban mesle kheiliahey dige doost dashtam ye rooz guitariste khoobi besham. Na tanah faghat guitariste khoob balke khanade va ahang saze khoobiam besham. Darsam hamishe sare jash bood. Baraye man dars manish hamishe in bood ke khoob bekhoonamesh ta ye seri maharat yaad begiram ke baadan dar zendegie aadim az oon estefade konam va poole roozanamo dar biaram. Ama hich vaght dars baraye man manish in nabood ke azash lezzat bebaram ya inke az kari ke khaham kard badan hayajan zade sham. Baraye man ghazieye darso kar hamishe maghoolash ba tafriho lezzat fargh dasht. Baraye hamin ham hamishe dar kenare khar khoonia in harfa, baraye khodam dar ye aalame digeyi ham seir mikardam ke ziad ba hich kas rage behesh harf nemizadam va tafriham in bood ke saat ha beshinamo music goosh bedam va baraye khodam dar donyaye khodam bezanamo bekhoonamo maroof sham. Hamzaman ham tasavor mikardam ke pooldar shodam va daram az tamame kesani ke baraye bozorg shodanam zahmat kardan ye kare khoobi mikonam.

Baad adam bozorg mishe va har chi mire jelotar mifahme ke na tanha guitariste khoobi nemishe balke sedasham khoob nisto ahang ham nemitoone besaze. Jelotar ke mire taaze mifahme ke hatta oon hame khariam ke zade lozooman guarantee nemikone ke vazesh khoob beshe va nahayatan khodesho bokoshe mesle kheiliaye dige ye dardaaamde mamoolie bedoone guarantee khahad dasht. Kholase ke adam dar ye zamani be ye khatti mirese ke bayad ghabool kone ke na tanha hichi nist balke dar ayande ham chize maali nakhahad shod va mishe jozve hamoon adade 6 milliard adam. Injast ke kheilia esmesho mizaran mid-life crisis va kheilia mizane be sareshoon ke ye dafe bezanan zire hame chio hame kas. Zaneshoono talagh midan kareshoono vel mikonan va va va... Baraye man ghazie oonghadr had nist albate choon mifahmam ke jarian chie va ghazie ine ke faghat bayad ye joori bahash kenar biam. Chejoorisho hanooz nemidoonam. Be ghole maroof ke migan the only way is to go through va yani inke faghat bayad beri jelo bebini chi mishe. Ama khob sakhte kheili sakht.

In rooza be khatere hamin halati ke behem dast dade mioftam too internet va esme doostaye ghadimi va kesani ke dar zendegi bahashoon ye ashnayie hatta kheili mokhtasar ham dashtam migardam. Az dokhtar hayi ke ye moghe beheshoon alaghe dashtam ta doostani ke invar oonvar peida kardam va va va. Hame bozorg shodan va raftan too khatte zendegi hashoon. Nemidoonam zendegiashoon chejoorie va aya raazi hastan ya na vali fekr mikonam raahe halle oona ham baraye in halat hamini ke hast ke goftam. Be har hal ye raahio dar pish gereftan va majbooran be in raahi ke miran eteghad dashte bashan vagarna daghoon mishan.

Begzarim. Baz raftam concert. Group e One Republic too red rocks. In rooza raazi negah dashtane man too concert ha sakht shode. Kheili rahat az ejraye yeki badam miad va hoselamo sar mibare. Tanha raahi ke mitoonam befahmam ye ejra khoob boode ine ke dar rooz haye baadi cheghadr yaade bazi ahang hashoon mioftam. Masalan concerte Arctic Monkeys ke rafte boodam 2 ta ahange avali ke ejra kardan va male albume jadideshoon hast ke hafteye dige miad biroon kheili khoob va be yaad mandani boodan. Baraye One Republic ham age bekham mardoone ghezavat konam ejraye khoobi kardan. Albate oon shab kheili baad mioomad va seda ro invar oonvar mibord va adam kheili mavaghe kheili bad mishenid.

Az mioone doostaye ghadimim yeki az doostam ke bahash saal ha dar ertebat boodam oomade Canada. Moddat ha hast ke dige ziad ba ham ertebat nadarim va gahgodari mage too facebook baraye khozavalate ham like bezarim. Hafteye pish be tore ettefaghi didam ke ye post zade ve mellato targhib karde e beran weblogesho bekhoonan. Ye sar raftam va negah kardam va didam weblogesh aksaran rage be film va naghdeshoon hast. In dooste man hamishe alagheye khassi be ketab va baad film neshoon midad va albate az oonjoor filmayi mibine ke man ba faghat ba dore tond hazeram negah konam. Be har hal, chand rooz baad baz sar zadam be page facebookesh va didam poste jadidi gozashte va toosh gofte ke dare be onvane khabarnegar mire jashnvareye filme Toronto. Baram kheili jaleb bood. Nemidoonam inkar barash hokme ye kaare davtalabane hast ya chi vali har chi hast bayad behesh va shojaatesh afarin begam. Inke tasmim gerefte az dayereye rahatie khodesh biad biroono delo bezane be darya chize jalebie. Albate bayad ezafe konam ke in doostam khob taban kheili roohiate honari dare va fekr mikonam yeki az tanha sefaaati ke honaria daran va kheilia beheshoon hesadat mikonan oon roohieye jasoor va ghodrate riske balayi hast ke daran. Noghteye moghabeleshoon ma mohandes ha hastim ke inghadr hame chizo tajzie tahlil mikonim va ehtemalato barresi mikonim ke har chizi ba koochiktar mizane khatar ro migim na. Ellate inke inkare dooste man jaleb hast ine ke khodesh ye mohandese! va khob afarin;) Linke weblogesho mizaram baraye cinema doostan: http://floatingshot.blogspot.ca/

یه اتفاق جالب داره تو زندگیم میافته. یه موقعیی‌ تو زندگیت هست که هنوز جوونی‌، بچه‌ای و خلاصه کلی‌ برای خودت هدف‌ آرزو داری. هی‌ به خودت میگی‌ اگه بزرگ بشم اینکارو می‌کنم اونکارو می‌کنم. برای من این آرزو‌ها و هدف‌ها اولش در غاالب موزیک تعریف میشد. تقریبا مثل خیلیهی دیگه دوست داشتم یه روز گویتریست خوبی‌ بشم. نه تنه فقط گویتریست خوب بلکه خواند و آهنگ ساز خوبیم بشم. درسم همیشه سر جاش بود. برای من درس معنیش همیشه این بود که خوب بخونمش تا یه سری مهارت یاد بگیرم که بعدا در زندگی‌ آدیم از اون استفاده کنم و پول روزنمو در بیارم. اما هیچ وقت درس برای من معنیش این نبود که ازش لذت ببرم یا اینکه از کاری که خواهم کرد بدن هیجان زده شم. برای من قضیهٔ‌ درسو کار همیشه مقولش با تفریحو لذت فرق داشت. برای همین هم همیشه در کنار خر خونیا این حرفا، برای خودم در یه عالمه دیگیی‌ هم سیر می‌کردم که زیاد با هیچ کس رگه بهش حرف نمی‌زدم و تفریحم این بود که ساعت‌ها بشینمو موزیک گوش بدم و برای خودم در دنیای خودم بزنمو بخونمو معروف شم. همزمان هم تصور می‌کردم که پولدار شدم و دارم از تمام کسانی‌ که برای بزرگ شدنم زحمت کردن یه کار خوبی‌ می‌کنم.

بعد عدم بزرگ می‌شه و هر چی‌ میره جلوتر میفهمه که نه تنها گویتریست خوبی‌ نمی‌شه بلکه صداشم خوب نیست آهنگ هم نمیتونه بسازه. جلوتر که میره تازه میفهمه که حتا اون همه خریم که زده لزوماً گارانتی نمی‌کنه که وضعش خوب بشه و نهایتان خودشو بکشه مثل خیلیای دیگه یه دردامد معمولی بدون گارانتی خواهد داشت. خلاصه که عدم در یه زمانی‌ به یه خطّی میرسه که باید قبول کنه که نه تنها هیچی‌ نیست بلکه در آینده هم چیز مالی‌ نخواهد شد و می‌شه جزو همون عدد ۶ میلیارد عدم. اینجاست که خیلیا اسمشو میذارن مید‌لایف کریسیس و خیلیا می‌زنه به سرشون که یه دفعه بزنن زیر همه چیو همه کس. زنشونو تعلق میدان کارشونو ولا می‌کنن و و و... برای من قضیه آن‌قدر حد نیست البته چون میفهمم که جریان چیه و قضیه اینه که فقط باید یه جوری باهاش کنار بیام. چجوریشو هنوز نمیدونم. به قول معروف که میگن طاه اونلی وای ایز تو گو تهروق و یعنی‌ اینکه فقط باید بری جلو ببینی‌ چی‌ می‌شه. اما خوب سخته خیلی‌ سخت. 

این روزا به خاطره همین حالتی که بهم دست داده میافتم تو اینترنت و اسم دوستی‌ قدیمی‌ و کسانی‌ که در زندگی‌ بهاشون یه آشنایی حتا خیلی‌ مختصر هم داشتم می‌گردم. از دختر‌هایی‌ که یه موقع بهشون علاقه داشتم تا دوستانی که این‌ور اون‌ور پیدا کردم و و و. همه بزرگ شدن و رفتن تو خطّ زندگی‌ هاشون. نمیدونم زندگیشون چجوریه و آیا راضی‌ هستن یا نه ولی‌ فکر می‌کنم راهه حل اونا هم برای این حالت همینی که هست که گفتم. به هر حل یه راهیو در پیش گرفتن و مجبورن به این راهی‌ که می‌رن اعتقاد داشته باشن وگرنه داغون میشن. 

بگذریم. باز رفتم کنسرت. گروهِ اونه ریپابلیک تو ردا رککس. این روزا راضی‌ نگاه داشتن من تو کنسرت‌ها سخت شده. خیلی‌ راحت از اجرای یکی‌ بدم میاد و حوصلمو سر میبره. تنها راهی‌ که می‌تونم بفهمم یه اجرا خوب بوده اینه که در روز‌های بعدی چقدر یاد بعضی‌ آهنگ‌هاشون میافتم. مثلا کنسرته ارکتیک منکیس که رفته بودم ۲ تا آهنگ اولی‌ که اجرا کردن و مال آلبوم جدیدشون هست که هفتهٔ دیگه میاد بیرون خیلی‌ خوب و به یاد مندنی بودن. برای اونه ریپابلیک هم اگه بخوام مردونه قضاوت کنم اجرای خوبی‌ کردن. البته اون شب خیلی‌ بعد می‌اومد و صدا رو این‌ور اون‌ور می‌برد و عدم خیلی‌ موقع خیلی‌ بد می‌شنید.

از میون دوستی‌ قدیمیم یکی‌ از دوستم که باهاش سال‌ها در ارتباط بودم اومده کانادا. مدت‌ها هست که دیگه زیاد با هم ارتباط نداریم و گهگداری مگه تو فیسبوک برای خزولاته هم لیک بذاریم. هفتهٔ پیش به طور اتّفااقی دیدم که یه پست زده آها‌ ملّتو ترغیب کردهِ برن وبلاگشو بخونن. یه سر رفتم و نگاه کردم و دیدم وبلاگش اکثرا رگه به فیلم و نقدشون هست. این دوست من همیشه علاقهٔ خاصی‌ به کتاب و بعد فیلم نشون میداد و البته از اونجور فیلمایی می‌بینه که من با فقط با در تند حاضرم نگاه کنم. به هر حل، چند روز بعد باز سر زدم به پیج فیسبوکش و دیدم پست جدیدی گذشته و توش گفت که داره به عنوانه خبرنگار میره جشنواره فیلم تورنتو. برام خیلی‌ جالب بود. نمیدونم اینکار براش حکم یه کار داوطلبان هست یا چی‌ ولی‌ هر چی‌ هست باید بهش و شجاعتش آفرین بگم. اینکه تصمیم گرفته از دایرهٔ راحتی خودش بیاد بیرونو دلو بزنه به دریا چیز جالبیه. البته باید اضافه کنم که این دوستم خوب تابان خیلی‌ روحیات هنری داره و فکر می‌کنم یکی‌ از تنها سفاتی که هنریا دارن و خیلیا بهشون حسادت می‌کنن اون روحیه جسور و قدرت ریسک بالایی‌ هست که دارن. نقط مقابلشون ما مهندس‌ها هستیم که اینقدر همه چیزو تجزیه تحلیل می‌کنیم و اهتملتو برسی‌ می‌کنیم که هر چیزی با کوچیکتر می‌زنه خطر رو میگیم نه. علت اینکه اینکار دوست من جالب هست اینه که خودش یه مهندس! و خوب آفرین؛) لینک وبلاگشو میزارم برای سینما دوستان: http://floatingshot.blogspot.ca/